Het avondeten is voor de meeste mensen een gezellig moment om samen de dag door te nemen. Voor veel kinderen echter is dit het moment van thuiskomen na een lange dag met verplichtingen. Ze zijn moe, hongerig en willen even lekker niets. Het is tijd voor het innerlijk meisje om te ontspannen, alle prikkels van die dag te verwerken.
Koken is saai..
Wanneer ik naar mezelf kijk is de tijd rond het koken en avondeten niet mijn beste moment van de dag. Ik ben zelf ook moe en hongerig en heb behoefte aan rust. Mijn innerlijke man vindt dat ik direct moet gaan koken, omdat we anders te laat eten. Mijn innerlijke vrouw weet dat er behoefte is aan rust en even landen. En mijn jongetje vindt koken omdat ‘het moet’, helemaal niet leuk en vooral heel saai..
Honger als prikkel
Honger is een enorm sterke interne prikkel. Met name voor gevoelige kinderen. De bloedsuikerspiegel kan bij hen vaker en sneller dalen dan bij minder gevoelige mensen. Tijdens het koken komen de kinderen mij standaard vertellen dat ze honger hebben. Mijn innerlijke man reageerde voorheen altijd heel praktisch met het doorgeven van de tijd: ‘over 20 minuten gaan we eten’. Maar mijn innerlijke vrouw heeft ondertussen geleerd dat kinderen die honger hebben, eten nodig hebben. En dus mogen ze tomaatjes, komkommer of worteltjes eten tijdens het koken. Het bijzondere is, dat ze uiteindelijk niet minder, maar over het algemeen juist meer eten tijdens de maaltijd. De eerste honger is gestild, waardoor ze rustiger aan tafel kunnen zitten, minder snel boos worden en daardoor rustiger kunnen eten.
Blijven zitten of niet?
Tot slot is er dan nog het dilemma van de kinderen wel of niet aan tafel laten zitten tot iedereen klaar is met eten. Mijn innerlijke man vindt dat kinderen aan tafel te horen blijven zitten. Mijn innerlijke vrouw begrijpt dat na een lange dag het wel een keer klaar is met alles wat ‘moet’. Elke avond voeren zij hier strijd over. Het bijzondere is dat juist wanneer mijn meisje moe en gespannen is, mijn innerlijke man ineens vindt dat de kinderen moeten blijven zitten tot iedereen klaar is. Wat een hoop gemopper en geruzie tot gevolg heeft. En wat is het effect hiervan? Precies! Mijn meisje raakt nog meer gespannen ☹
Wanneer mijn meisje ontspannen is, lukt het mijn innerlijke vrouw te kijken naar de behoefte van de kinderen en dan mogen ze wel eerder van tafel. Dat zorgt er dan weer voor dat al onze meisjes ontspannen blijven. Niet te volgen soms die innerlijke familieleden van mij.
Het goede huwelijk
Wellicht is het een goed idee om mijn innerlijke man een afspraak te laten maken met mijn echte (fysieke) man. Dan kunnen onze mannen en vrouwen samen eens bekijken hoe we wat meer structuur kunnen aanbrengen rondom het avondeten, rekening houdend met de behoeften van iedereen. Zo houd je een goed (intern en extern) huwelijk in stand ?
Ik ben heel benieuwd hoe een maaltijd met jouw (innerlijke) familie eruit ziet!