Leren luisteren naar je gevoel
Afgelopen kerstvakantie was ik met mijn kinderen in een binnenspeeltuin. Om eerlijk te zijn niet een plek waar ik heel graag heen ga. De kinderen vinden het echter wel erg leuk. De hele middag vermaken ze zich prima samen en daarbij zijn ze lekker actief aan het bewegen. Tot slot zijn mijn kinderen nu op zo’n leeftijd dat ik ergens achteraf in een hoekje kan gaan zitten lezen of werken en alleen voor koek en zopie hoef te zorgen. Aldus geschiedde.
Onderbuikgevoel
Op een gegeven moment echter kwam mijn zoon ineens bij me aan tafel zitten. Hij keek een beetje bedrukt. Ik vroeg hem of er iets aan de hand was. Hij vertelde dat er een ‘enge man’ rondliep die hem gedag had gezegd en tegen alle kinderen praatte. Mijn eerste gedachte (ik ben vrij positief ingesteld) was dat het wel mee zou vallen. Echter sprak ik deze gedachte niet uit. Ik wil mijn kinderen namelijk graag leren dat ze op hun eigen gevoel, hun ‘onderbuikgevoel’ mogen vertrouwen. En dit was zo’n moment waarop hij naar zijn gevoel had geluisterd en naar mij toegekomen was.
Erkenning
Dus gaf ik hem eerst erkenning door te vragen of hij zich nu niet veilig voelde. Dit bevestigde hij. Vervolgens gaf ik hem een compliment dat het goed was dat hij naar me toegekomen was. Goed dat hij weg was gegaan van een persoon die hij niet vertrouwde. Daarna was natuurlijk de vraag wat hij nu wilde. Hij kwam zelf met de oplossing dat hij op een andere plek zou gaan spelen, niet bij de man in de buurt. En dat hij direct naar mij toe zou komen als hij weer iets zou zeggen of doen. Ik vroeg hem of het zo oké was. Of dat hij zich weer veilig genoeg voelde om te gaan spelen. Dat beaamde hij. Uiteraard ben je als moeder daarna meer alert.
De behoefte om te helpen
Op een gegeven moment begreep ik over welke man hij het had. Een hele enthousiaste vader die de hele speeltuin achter zijn zoon aanliep. Ondertussen ook vrolijk de andere kinderen erom heen betrok in zijn enthousiasme. Dat valt op. En dat was mijn zoon dus ook opgevallen. Als ouder heb je snel de behoefte om je kind op dit soort momenten te helpen. Een oplossing voor ze te bedenken en soms ook uit te voeren.
Ik los het wel op
Ik had mijn zoon bijvoorbeeld kunnen vragen of ik bij hem moest blijven tijdens het spelen. Op die manier zou ik hem ten eerste bevestiging geven op zijn gevoel. ‘Het is inderdaad echt niet veilig genoeg, om hier alleen te spelen. Het is alleen veilig als ik bij jullie blijf’. Ten tweede spreek ik (ook weer onbewust) uit dat hij deze situatie niet zelf kan oplossen. Want ik los het wel voor je op, met andere woorden ‘jij kan dat nog niet’.
Stel je niet aan!
Ik had ook als reactie op mijn zoon kunnen zeggen ‘Ach joh stel je niet aan, dat zal wel meevallen!’. Hiermee had ik én gezegd dat zijn gevoel niet klopte én hem zelf niet serieus genomen. Mogelijk zou dit als gevolg hebben dat hij de volgende keer niet meer naar zijn gevoel luistert. En dat hij mij niet meer vertelt wat hem bezig houdt.
Vertrouwen op intuïtie
Iedere ouder wil graag voor zijn kind dat het met voldoende zelfvertrouwen door het leven gaat en durft te vertrouwen op zijn intuïtie. Dat zijn of haar dochter later in de discotheek wegloopt van een jongen die niet oké voelt? Dan is het zaak dat ze dit van jongs af aan leren. Bijkomend voordeel is dat je zelf als ouder mogelijk nog bewuster naar je eigen gevoelens leert luisteren. Wanneer je deze deelt met je kinderen, kunnen er hele mooie en waardevolle gesprekken ontstaan!
Mocht je hier meer over willen weten, kijk dan eens bij de workshops voor ouders en trainingen voor professionals van SOS kinderen en emoties. Hierbij ga ik onder andere in op de emotie angst en vooral hoe je kunt inzetten op vertrouwen bij een kind.