Afgelopen dagen heb ik slecht geslapen. Ik merk dat ik steeds minder geduld heb, kribbiger ga reageren op mijn kinderen en de mensen om mij heen. Naast de kwaliteiten van ieder innerlijk familielid, zijn er ook schaduwkanten. En wanneer je die schaduwkanten bij jezelf ziet is dat een signaal. Een teken dat er ergens iets niet lekker loopt, een bepaalde behoefte niet is vervuld. Dat signaal kan je opmerken bij jezelf, maar is vaak nog makkelijker zichtbaar bij je kinderen.
Een huilend innerlijk meisje?
In dit geval is het een signaal bij mezelf. Ik ben moe, kan minder hebben. De spanning bij mijn innerlijk meisje neemt toe. Muziek en harde geluiden irriteren mij al snel. De ontbijttafel vanochtend was een chaos, daar heeft mijn meisje last van. Ze wordt er wiebelig van. Nu zou je verwachten dat een meisje dat ergens last van heeft en spanning opbouwt misschien gaat huilen. Dat zou kunnen. Mijn meisje niet; ze gaat wel flink zeuren en piepen. Daarnaast treedt bij mijn innerlijke familie ook nog een ander mechanisme in werking…
Een strenge innerlijke man
Wat heeft een klein meisje nodig dat het moeilijk heeft? Een sterke papa die het voor haar opneemt! Een echte innerlijke man neemt zijn taak serieus en beschermt prompt het innerlijk meisje. Dit doet hij bijvoorbeeld door de regie over te nemen; geen muziek, geen harde geluiden en orders uitdelen om die ontbijttafel op te ruimen. Zoveel herrie en rommel in huis dat kan echt niet is zijn mening. De innerlijke man heeft namelijk een notitieboekje in zijn kontzak waarin hij alle ongeschreven regels opschrijft. Dit boekje wordt van kinds af aan gevuld met logische en minder logische regels en wetten; ‘We zitten aan tafel als we eten’, ‘we schreeuwen niet in huis’, ‘we eten op maandag geen patat’.
Op maandag eet je geen patat
Las je net die laatste regel van mijn innerlijke man?? Hoezo zou je op maandag geen patat mogen eten? ‘Ongezond eten doe je in het weekend’, zegt mijn innerlijke man. Daar zou je weer over in discussie kunnen gaan. Zo heeft die man een heel boek vol met regels, oordelen en aannames die hij als DE waarheid ziet. En waar het soms wel eens op vast loopt. Zeker als je kinderen hebt. Die hebben namelijk helemaal niks met die regels. Kinderen leven in het moment, als zij trek hebben in patat, willen ze patat. Dat hebben mijn kinderen overigens elke dag… En dan is het toch maar goed dat grenzen stellen ook een kwaliteit is van de innerlijke man?
Wat is het effect?
Even weer terug naar het meisje. Wanneer er spanning is bij het meisje, is de kans groot dat de innerlijke man naar voren schiet en vanuit zijn schaduwkant de boel even gaat regelen. Goed bedoeld, maar niet altijd het gewenste effect. De innerlijke meisjes van mijn kinderen kunnen behoorlijk schrikken van die innerlijke man. Wat soms als effect heeft dat ze gaan huilen. Vaker nog schiet bij hen ook de innerlijke man naar voren die even flink met mij in discussie gaat. Of er komt een dwars innerlijk jongetje naar voren, die expres heel hard gaat zingen, zijn spullen laat slingeren en af en toe naar mij kijkt of ik het allemaal wel merk. Niet echt het effect dat ik voor ogen had…
Waar is de innerlijke vrouw?
Dat is het moment dat ik mijn innerlijke vrouw heel hard nodig heb met al haar kwaliteiten. Die de situatie even van een afstandje kan bekijken. Die ziet dat mijn meisje moe is,behoefte heeft aan ontspanning en ziet dat de man echt wil helpen, maar dat niet handig doet. Zij kan erkenning geven aan het meisje en zeggen dat het tijd is om een stapje terug te doen, om straks even lekker te gaan zitten. Zij kan tegen de fysieke kinderen sorry zeggen, aangeven dat ze moe is en daarom niet zo aardig reageert. Tot slot kan zij de innerlijke man in zijn kracht zetten door hem de opdracht te geven om voor vandaag een mooie planning te maken met daarin ook me-time; tijd om even niets te doen.
En het jongetje?
Mijn jongetje is allang afgehaakt op deze momenten. Die vindt er echt geen bal aan deze ochtenden. Jongens hebben echter heel veel kwaliteiten. Als je een jongetje vraagt of hij nog ideeën heeft om het anders te doen, dan heeft hij deze vaak genoeg. Nog leuker is om de jongetjes van je kinderen uit te dagen. Bijvoorbeeld door later op de dag nog eens terug te komen op het ontbijt. ‘Was weer een gezellige boel vanochtend hè?!’ ‘Als jullie nou eens zelf mochten bepalen hoe het ontbijt zou gaan, hoe zou dat eruit zien?’ Reken maar dat de jongetjes dan aangaan en de prachtigste ideeën naar voren komen; ontbijten in bed, voor de T.V. etc. Jouw jongetje kan daar lekker in mee gaan; ‘Oh ja, dat zou echt super zijn hè?! Misschien als je een heel vrij jongetje hebt, dan doe je dat ook gewoon echt een keer! En anders zet je de vrouw in die eerst erkenning geeft en dan kijkt wat realistisch is. Tot slot kun je de man de taak geven om het voortaan op een andere manier te organiseren bij het ontbijt.
Iedere familie zijn eigen dansje
Iedere innerlijke familie heeft zo zijn eigen dansje. Dat dansen gaat vaak volautomatisch. Je zit er middenin voor je het in de gaten hebt. Achteraf weet je als ouder dan wel dat die reactie niet handig was. Maar welke reactie dan wel handig is, weet je ook niet. Tijdens een coaching-sessie met ouders bekijken we samen dit dansje van een afstand. Je krijgt letterlijk een inkijkje in wat er binnenin bij jou als ouder gebeurt. Vaak zeer confronterend, weet ik uit eigen ervaring, én hoor ik ook van vrijwel alle ouders terug. Soms roept het schuld- of schaamtegevoelens op; ‘Ik doe het fout.’ Maar er zit geen goed of fout aan. Deze dansjes gaan automatisch, door het leven heen is de choreografie ontstaan. En het goede nieuws; op het moment dat je er bewust van wordt, en niet blij bent met het effect, kun je ervoor kiezen om die dans te veranderen.
Wil jij wel eens een ander dansje ontdekken en uitproberen? Kijk dan hier voor meer informatie.